Toenemende vrijmoedigheid onder christenen van moslimachtergrond
Evangelie & Moslims constateert toenemende vrijmoedigheid onder christenen van moslimachtergrond om in het openbaar naar de eigen moslimgemeenschap te getuigen van hun geloof in Jezus. Was er vroeger vaak meteen een gespannen situatie of agressie, vandaag is er vaak ruimte voor gesprek.
Onlangs was er veel media aandacht voor moslims die op koningsdag op straten en pleinen mensen uitnodigen moslim te worden. Dat is een relatief nieuw verschijnsel van de laatste paar jaar. Tegelijkertijd lijkt er binnen de moslimgemeenschap ook meer ruimte te komen voor de keuze om christen te worden en dat openlijk uit te dragen. Er is veel in beweging in de moslimgemeenschap. Er zijn in Nederland onder moslims veel grotere verschillen ontstaan hoe het islamitische geloof wordt uitgelegd en in de praktijk gebracht. Het positieve effect daarvan voor bekeerlingen is, dat de moslimgemeenschap meer bereid lijkt te zijn om inhoudelijk te kijken hoe het geloof en het leven van hen die Jezus volgen veranderdt. Wel moet worden gezegd dat dit niet voor alle etnische groepen in gelijke mate geldt. Veel nieuwe gelovigen van moslimachtergrond merken de toegenomen ruimte op en treden vrijmoedig naar buiten met hun geloof. Ze zingen met groepen christelijke liederen bij winkelcentra, reciteren Bijbelgedeelten en spreken volksgenoten in theehuizen aan. Evangelie & Moslims bemoedigt deze nieuwe gelovigen om deze nieuwe openheid te benutten en op een respectvolle manier naar buiten te treden.
In het laatste infobulletin kon u het getuigenis lezen van Haci:
Toegewijd aan de dienst waar God hem toe geroepen heeft.
Wie Haci voor het eerst ontmoet, krijgt de indruk van een stille, bescheiden man die wat terughoudend is in de omgang met anderen. Maar wanneer Haci zijn Heer en Heiland kan groot maken, treedt hij met verrassende vrijmoedigheid en vastberadenheid naar buiten. Onbevreesd stapt hij in de Haagse Schilderswijk een Turks café binnen om de bezoekers over Jezus te vertellen. Medewerker Gül sprak met hem.
In 2012 kreeg ik een telefoontje van Henk uit Apeldoorn over een Turkse man waar hij al een tijd contact mee had en bijbelstudie mee deed. Hij kwam trouw tweemaal per zondag naar de kerkdiensten van de plaatselijke Gereformeerde Gemeente. Hij had zelfs catechisatie gevolgd ondanks dat hij van de Nederlandse taal nog weinig begreep. Hij had al lange tijd het verlangen om gedoopt te worden, maar vanwege zijn gebrekkige Nederlands kon hij zijn getuigenis niet goed verwoorden. Henk en Haci kwamen bij E&M op kantoor zodat ik zijn verhaal kon vertalen. Zo leerde ik Haci kennen. Hij vertelde hoe hij ervan overtuigd was dat Jezus de Zoon van God is en voor hem gestorven is.
Haci was als jongeman van Koerdische afkomst politiek actief geweest voor de Koerdische kwestie. Hij was een socialist en protesteerde en informeerde mensen op de straten van Istanbul. Hij werd daarbij opgepakt door de politie zat bijna 8 jaar gevangen. Toen hij na zijn vrijlating werd benaderd door een terroristische partij om voor hen te werken, stemde hij in. Nadat hij had toegezegd, had hij er echter geen goed gevoel over. Hij wist dat hij niet meer terug kon en zijn enige kans was om te vluchten, want anders zouden ze hem vermoorden. Daarom vertrok hij en liet zijn vrouw en twee kinderen achter.
“Ik zwierf door Iran, Irak, Armenië, Kazachstan en Turkmenistan en kwam tenslotte na vijf jaar in Nederland terecht. Al die tijd kon ik geen contact leggen met mijn familie vanwege hun veiligheid. Ze hadden namelijk ook mijn familie ondervraagd, onder druk gezet en mishandeld. Eenmaal in Nederland had ik weer contact met mijn familie. Ik heb toen asiel aangevraagd en kon op het AZC blijven. In 2004 kreeg ik asiel en een huis toegewezen. Maar net toen de kinderen zouden komen, werd mijn verblijfsvergunning weer ingetrokken. Ik leefde een tijd op straat, tot ik werd opgepakt door de politie. Ze wilden me terug sturen naar Turkije. Ik had in die tijd zelfmoordneigingen en was wanhopig.”
“Na een moeilijke periode kwam ik in Apeldoorn terecht. Ik geloofde nergens meer in. Ik was in naam nog moslim, maar in werkelijkheid atheïst. In Apeldoorn was er een blonde man die met iedereen praatte. Ik was moslim, maar zag christenen als betere mensen omdat ik socialist was. Ik vroeg aan een ander wie die man was? Ze vertelden me, dat hij van de kerk was. Zo leerde ik Henk kennen en kreeg Nederlandse les en bijbelstudie van hem. Ik begon de Bijbel in het Turks te lezen en toen begon mijn leven te veranderen. Ik wilde geen zelfmoord meer plegen. Ik was echt van binnen veranderd door Jezus en Zijn Woord. Ik begreep nog niet veel omdat het een oude vertaling was en ik begonnen was in het Oude Testament. Vier jaar lang bestudeerde ik de Bijbel. Ik deed niks anders. Ik zat in mijn kamer en las. We lazen de bijbel en baden samen met Henk. Er waren verschillende mannen die kwamen om met mij te bidden en te lezen. Ik volgde catechisatie samen met de jongeren van de kerk en leerde de 12 artikelen uit mijn hoofd. Ik had alles uit mijn hoofd geleerd. Mijn Nederlands was echter niet goed. De medewerkers van de stichting Evangelie & Moslims spraken Turks en hielpen mij met het vertalen van mijn getuigenis naar mijn kerk. Daarna kon ik gedoopt worden.”
Haci kwam in 2013 voor het eerst naar de Turkstalige samenkomsten die vanuit Evangelie & Moslims worden georganiseerd. Hij had tot die tijd nog nooit gezongen of een preek gehoord in zijn eigen taal. De voorganger die wij hadden uitgenodigd uit Istanbul, was net als Haci van Koerdische afkomst. Haci was erg aangeraakt om te zien hoe een man vanuit zijn eigen etnische achtergrond zijn leven in dienst van God stelde. Haci vertelde me dat de Turkse samenkomst zijn hele perspectief had veranderd en dat hij God wilde dienen.
Een tijdje na deze weekendconferentie, belde Henk me om te vertellen dat Haci een droom gekregen had waarin hij de Heere Jezus zag. In de droom zag hij dat hij bij de stad Izmir aan de oever van de Middellandse Zee stond en dat hij mensen hielp om uit een boot aan land te komen. Jezus sprak tot Haci en zei dat hij terug moest gaan naar zijn eigen land om het evangelie daar te brengen. Henk zei: “Haci wil vandaag naar de gemeente gaan om zijn huissleutel in te leveren”. Ik belde Haci op en heb hem gesproken. Hij wist dat zodra hij Turkije binnenkwam, hij opgepakt zou worden en de gevangenis in zou gaan. Toch was hij bereid om te gaan en in de gevangenis het evangelie te verkondigen! Wat een geloof! Ik heb met hem gesproken over het zoeken naar Gods tijd. Ook al geeft God vandaag een droom, dan nog kan het zijn dat het pas jaren later Gods tijd is dat Hij de deuren opent voor de weg die Hij eerder liet zien. Haci wacht nu op een bevestiging van de weg die God met hem wil gaan. Maar intussen zit hij niet stil. Hij bereidt zich voor op de taak waarvoor God hem geroepen heeft. Hij leert bijbelgedeelten uit zijn hoofd in het Turks en leert de Psalmen onberijmd in het Turks te zingen op een in de moslimwereld bekende manier.
Onlangs hebben we in de Schilderswijk in Den Haag geëvangeliseerd. Haci liep een café binnen dat vol zat met Turken. Hij liep naar één van de gasten toe en vertelde tegen hem dat hij een dienaar van het evangelie was, die gekomen was om hem uit te nodigen naar een Turkse samenkomst om de Heere Jezus te eren. Iemand in het café riep op om alle uitnodigingen en evangelisatiemateriaal weg te gooien. Een ander zei: “Laat hem gewoon praten.” Er ontstond een gesprek over de Bijbel. Ze zeiden tegen Haci dat de Bijbel vervalst was. Haci sprak vrijmoedig tot alle aanwezigen en daagde hen uit om zelf de Bijbel te lezen.
Het is wonderlijk om te zien hoe zo’n bescheiden man als Haci, zo vrijmoedig wordt als het gaat om het Evangelie. Dit is wat het evangelie doet met mensen. God kiest de dwazen, verdrukten en zwakken uit om Zijn grootheid te laten zien. Is dit niet waarvoor wij geroepen zijn? Om de goedertierenheid van God te verkondigen aan een wereld die zoekende is en verloren gaat. Geloven we net als Haci dat het evangelie de Enige Hoop van glorie is en meer dan waard om voor te leven en te delen met anderen? Haci zegt dat hij wil leven zoals het past bij het eeuwige leven dat God hem gegeven heeft. Doen wij dat ook?
